Hrišćani koji se pridržavaju Julijanskog kalendara obeležavaju danas Veliku subotu – dan posvećen sahrani Gospoda Isusa Hrista i njegovom boravku u grobu pred Vaskrsenje. Velika subota je drugi dan hrišćanske žalosti posle Velikog petka – dana raspeća i smrti Hristove – a vernici ga obeležavaju u molitvi i tišini, jer je to dan koji je Hristos proveo u Adu (podzemlju).
Na ovaj poslednji dan nedelje stradanja i smrti, vernici celivaju plaštanicu na Hristovom grobu, koja se na Veliki petak svečano iznosi pred pravoslavne oltare i krajem dana u subotu, pred slavlje Vaskrsenja, uz poseban ritual ophoda oko crkve, unosi u oltar. Ponoćnom Vaskršnjom liturgijom Svetog Vasilija Velikog završavaju se dani žalosti i počinje praznik Vaskrsenja. Sveštenici u pravoslavnim hramovima se, u znak vaskršnje radosti i pobede nad smrću, presvlače u svetle odežde i u osvetljenoj crkvi čitaju Jevanđelje o radosnoj vesti anđela. Početak vaskršnjeg slavlja oglašava se zvonima na pravoslavnim hramovima, koja prvi put zvone posle dana žalosti, kada se umesto liturgija služe carski časovi, a bogosluženja najavljuju drvenim klepalima. Narod u hramovima odgovara molitvom na horsko pojanje anđela i sa upaljenim voštanicama iščekuje Vaskrsenje, najradosniji praznik pobede života nad smrću, koji je osnova hrišćanske vere. Ovaj obred se poštuje u svim pravoslavnim hramovima, a u Jerusalimu se sva događanja vezuju za crkvu Groba Hristovog, gde vernici svake godine na Veliku subotu prisustvuju čudotvornoj pojavi „blagodatnog ognja“. U hramu Svetog Groba u Svetoj zemlji već vekovima jerusalimski patrijarh uznosi ugašeno kandilo, koje se samo pali i taj oganj prenosi na sveće okupljenih vernika, a oni dalje svojim bližnjima i u svoje hramove.
Izvor: GZS/RTV |
in Pravoslavlje, Srbija