Šarplaninci su pokazali američkim vojnicima i njihovim psima, šta je bitka i kako se brani ognjište i svoj dom!
Ovo je malo poznata priča posle kraja rata sa NATO-om 1998. godine i povlačenja tadašnje Vojske Jugoslavije i policije sa prostora Kosova i Metohije. Priča koja još jednom potvrđuje ko je čovekov najbolji prijatelj. Ko ga nikada neće izdati i ostaviti na cedilu.
Selo Sevce na Šar-planini, najjužnija granica Srbije, nastanjeno je srpskim življem mnogo pre postanka Amerike i Šiptara. Tog 4. aprila 2000. godine u 13 sati, posle američke desantno-kopnene invazije, više stotina vojnika i njihovih službenih dresiranih pasa, nemačkih ovčara, započeli su pravu bitku sa golorukim srpskim narodom.
Agresori su pored moćnog oružja i tehnike koristili i svoje dresirane pse, a Srbi, odnosno srpske žene i deca, ono jedino što su imali, motke i svoje pse Šarplanince.
Ni gumeni meci ispaljeni od američkih vojnika u narod i šarplanince nisu mogli ništa. Šarplaninci su kidisali, ujedali neprijatelje i njihove pse, koji su se na kraju dali u bekstvo.
Epilog tog sukoba – tri američka vojnika izujedana, dva njihova psa razbucana, dva “šarplaninca” teško ranjena američkim gumenim mecima.
Izvor: Opanak/Mediji
